16. Pensjonat

Leżałyśmy z Isą na trawniku w ogródku łapiąc promienie sierpniowego słońca, ja poprawiałam opaleniznę z Maroko, a Holenderka przygotowywała swoją skórę na wyjazd z Sergio. Nasz chichot zapewne niósł się po całym w domu, w którym przesiadywał Ibrahim ze swoją cudowną ekipką w postaci Alexisa, Daniego i Thiago.  Isa opowiadała mi o tym, że Busquets zaproponował jej nawet zamieszkanie z nim, a ona z chęcią wykorzysta tą propozycje zaraz po powrocie z wakacji, aby nam umożliwić prokreację. Za to stwierdzenie dostała ode mnie tylko po głowie, a następnie obie wybuchłyśmy gromkim śmiechem. I zapewne leżałybyśmy tak i się śmiały, gdyby nie  to, że ktoś właśnie zasłonił mi słońce.

-Sanchez! – zawołałam na chłopaka, który  teraz czaił się za moimi plecami. – Co Ty knujesz? Odsłoń mi słońce.

-Jasne – zaśmiał się pochylając nade mną i odpinając mi zapięcie góry od stroju kąpielowego. – Spadamy na trening ! Na razie.

-Fantastycznie Alexis – burknęłam lekko wkurzona łapiąc za zapięcie i spotykając się z dłońmi Ibiego.

-Będę wieczorem – szepnął mi na ucho wyręczając mnie w czynności, którą chciałam wykonać chwilę wcześniej.

-A obiad? – obróciłam się lekko spoglądając mu w oczy.

-Mam dwa treningi, wyskoczymy po prostu na jakiś obiad na miasto. – musnął swoimi ustami mój policzek, po czym wystrzelił jak z procy do samochodu Alvesa, który już zaczął ruszać. – Kocham Cię!

Pokręciłyśmy z Isą zgodnie głowami. Leżałyśmy tak jeszcze kupę czasu, kiedy postanowiłam podnieść się i ruszyć do domu po coś do picia. Weszłam do środka i od razu w oczy rzucił mi się Thiago siedzący na kanapie i w najlepsze grający na konsoli.

-Nie pojechałeś z nimi? – przeszłam obok chłopaka zmierzając do kuchni połączonej z salonem.

-Nie mogę – wskazał na swoją nogę, która była już niemal w pełni zaleczona.

Z butelką zimnej wody usiadłam na chwilę obok chłopaka. Uważnie przyglądając się to jemu to jego grze.

-Nie chcesz posiedzieć z nami na podwórku? – zagaiłam widząc jego skupienie na ekranie telewizora.

-Nie dzięki – westchnął nawet nie odrywając wzroku od gry, podniosłam się z miejsca celem skierowania do ogrodu. – Monika czekaj!

Odwróciłam się na pięcie i spojrzałam zdziwiona na 21-latka. Widziałam jak teraz wzrokiem przemierza po moim ciele, po czym zatrzymuje go na mojej twarzy. Skrzyżowałam ręce na wysokości piersi i wyczekująco spojrzałam na niego.

-Nie żebym Cię nie lubił czy coś – zaczął wciąż uważnie mi się przyglądając, a ja przysięgam, że gdybym nie miała pełnej litrowej butelki z wodą już dawno wylądowała by na jego głowie. – Tylko wolę sobie pograć?

-Jak chcesz – rzuciłam wracając już do Isy.

Runęłam po południu na kanapę zajmując miejsce obok wciąż grającego na konsoli Alcantry. Isa umówiła się z Busim na obiad w pobliżu Ciutat Esportiva. Chłopak spojrzał na mnie uważnie, podczas gdy ja rozłożyłam jakąś kolorową gazetę zapewne przyniesioną rano przez któregoś z chłopaków.

-Zamawiamy coś do jedzenia? – rzuciłam przeglądając kolorowe zdjęcia.  – Nie mam ochoty dziś gotować.

-Możemy coś zamówić – podobnie jak ja teraz nie odrywał wzroku od swojego zajęcia.

Przerzucałam kartki gazety do momentu aż natrafiłam na zdjęcia Cesca i jego ukochanej dziewczyny z Minorki. Dość dwuznaczne zdjęcia i pozy na leżaku. Poczułam dziwne kłucie w sercu obserwując co raz to wymyślniejsze miejsca położenia twarzy Danielle.

-Ałć – rzuciłam szeptem jednak mój towarzysz dosłyszał.

-Co jest? – poderwał się, żeby zajrzeć do gazety, która teraz spoczywała w moich rękach.

-Nic. Przygniotłeś mi nogę, więc zabolało – skłamałam szczerząc się do Brazylijczyka.

W efekcie po chwili zawzięcie przepychaliśmy się na kanapie, łaskotaliśmy się i zanosiliśmy śmiechem . A wszystko to tylko dlatego, że młodszy ode mnie piłkarz za wszelką cenę próbował dostać się do gazety, której ja broniłam. W końcu poddałam się i oddałam magazyn w posiadanie nadziei hiszpańskiej piłki.

-Ale Cesc ma wakacje ! – zawył w podziwie, po czym skupił swój wzrok na mnie. – To Cię zabolało?

-Pacanie popatrz! – podsunęłam się bliżej młodego pomocnika Barcelony i wskazałam na jedno ze zdjęć zamieszczonych w brukowcu. – Jasno widać, że tu mu wbiła łokieć.

-Jasne – zaśmiał się. – Co zazdrosna, ze Ty i Ibi nie spędziliście takich wakacji?

-Tak załóżmy, że zazdrosna – bąknęłam poddając się celem uniknięcia dalszego dochodzenia młodzika.

Ibrahim i reszta jego składu wpadli do domu koło 20 przywożąc ze sobą Rafinhe, który zajął od razu miejsce obok brata. Wygłodniali Alves i Sanchez od razu pobiegli przeszukać lodówkę, a Ibrahim skierował się do naszej sypialni celem następnie udania się do łazienki. Zostawiłam Isę samą w gościnnym pokoju i pobiegłam przywitać się z moim narzeczonym. Z dnia na dzień co raz bardziej oswajałam się z myślą, że to z nim spędzę resztę życia. Wbiegłam do pokoju rzucając mu się na szyję i zatapiając swoje wargi w jego.

-Mhm… Czym zasłużyłem sobie na takie powitanie? – zaśmiał się przytulając mnie do siebie.

-Stęskniłam się – szepnęłam bojąc się, że za chwilę wejdzie do sypialni wszędobylski Dani albo goszczący cały dzień na naszej kanapie Thiago.

-Ja za Tobą też – odpowiedział chowając kosmyk moich włosów opadający na twarz gdzieś za ucho.

-Mam propozycję – zaśmiałam się momentalnie poważniejąc. – Thiago siedzi u nas całymi dniami, może po prostu go adoptujmy będzie naszym dzieckiem.

Ibrahim patrzył na mnie i się śmiał.

-No wiesz ja ominę ciążę, ominiemy te przewijanie i ząbkowanie, okres buntu… - zaczęłam wyliczać, wciąż się śmiejąc.

-On wchodzi tylko w pakiecie z bratem – Ibi zaśmiał się opuszczając mnie i kierując się w stronę łazienki.

-Fantastycznie! – klasnęłam w dłonie kierując się za nim. – Dwie pieczenie na jednym ruszcie! Każdy piłkarz marzy o dwóch synach, a Ty będziesz ich miał od razu i od razu będziesz mógł grać z nimi w piłkę.

-Dwóch synów to ja będę miał – na jego twarzy zawitał cwaniacki uśmieszek. – Ale dopiero jak ty mi ich urodzisz, a Thiago…. Jutro jedzie z nami bo ma jakieś badania.

Zeszłam na dół z opuszczoną głową i zajęłam miejsce obok Isy. W salonie wręcz grzmiało od natłoku głosów, które usiłowały się przekrzyczeć. Chłopaki właśnie grali w fifę: rodzina Alcantra vs Alves i Sanchez. Spojrzałam z politowaniem na Isę, Ibrahim przyniósł właśnie z lodówki po piwie dla każdego, a następnie oparł się o oparcie kanapy tuż nad moją głową w skupieniu patrząc na rozgrywkę kolegów. Ja natomiast przed oczami miałam, wciąż gazetę leżącą na stoliku, o dziwo otwartą wciąż na tych samych stronach. Posłałam Isie pytające spojrzenie wskazując na gazetę. Zaśmiała się.

-Chłopcy pokazywali sobie jak ich kolega spędza czas – nie przestawała się śmiać. – Thiago mu po prostu zazdrości.

Thiago nic nie odpowiedział, zdawało się, że w natłoku krzyków Rafy i Alexisa nie usłyszał słów Isy. Ibi przeskoczył przez oparcie kanapy jednocześnie wpychając się między mnie a Alexisa. Sięgnął po gazetę nie odwracając wzroku od telewizora, by za chwilę oprzeć się o mnie lekko wyciągnąć nogi i przyglądać się właśnie wakacjom Fabsa oczywiście mi także je pokazując. I mimo, że widziałam te zdjęcia już dzisiaj rana w moim serduchu zdawała się powiększać. Ibi właśnie skupiał się na prowokacyjnym tekście dodrukowanym pod zdjęciem, a ja musiałam szybko wciągnąć nową porcję świeżego powietrza by opanować emocje jakie gdzieś się teraz we mnie stłamsiły. Ibi podniósł się lekko oglądając się na mnie.

-Wygodnie Ci?  - zmarszczył brwi uważnie mi się przyglądając i podsuwając swoją twarz do mojej, w odpowiedzi tylko krótko go pocałowałam. Podniósł się obejmując mnie ramieniem i opierając moją głową o swój tors, poczułam jego usta na moim czole, a następnie powrócił do lektury, która po komentarzu Alexisa a propos okazywania naszych uczuć wylądowała na jego plecach. Aż strach pomyśleć, że jedna gazeta była przyczyną tylu skrajnych emocji w tym naszym pensjonacie „u Ibrahima”. Tak pensjonacie, bo właśnie takim mianem określałam nasz dom od kilkunastu dni, bowiem chłopcy opuszczali nas tylko na noc, o ile oczywiście zdecydowali się  nas opuścić. Często jednak wybierali koczowanie w salonie i granie na konsoli przez całą noc. Wnosili moją cierpliwość na nowy poziom – hard. Ale czego nie robi się dla osoby, którą się kocha? Nawet jeśli to uczucie kosztuje Cię dodatkowe 3 paszcze do wyżywienia.

Kiedy obudziłam się z samego rana spojrzałam na Ibrahima leżącego na boku twarzą do mnie. Wciąż spał, delikatnie przejechałam swoją dłonią po jego włosach. Uśmiechnął się, a po chwili jego ręka powędrowała na moją i ściągnęła ją. Otworzył oczy ściskając moją rękę i przyciągając do siebie, a następnie namiętnie mnie całując. Jego ręce powędrowały na moje biodra, a usta na szyję.

-Przestań – zaśmiałam się. – Dopóki nie pozbędziesz się tych koczowników z salonu nie możemy spokojnie spędzić nawet 5 minut.

Jak na zawołanie drzwi otworzyły się,  a w nich pojawił się nasz ukochany  „synek”  Thiago.

-Wasz pies piszczy pod drzwiami.

Leżąc tyłem do chłopaka przekręciłam tylko oczami, Ibi natomiast podniósł się na łokciu posyłając mi krótkie rozweselone soirzenie.

-Alcantra! – dostrzegłam teraz na jego skroni pulsującą żyłkę. Był wkurzony, bowiem pulsowała ona tylko w trzech sytuacjach: gniewu, wysiłku fizycznego i stresu.  – Mieszkasz tu jak u siebie. Weź smycz i wyjdź z Tiną, a nie przychodzisz mi i tu skamlisz pod drzwiami.

-To wasz pies – usłyszałam śmiech Brazylijczyka.

-Idź z nim na spacer. – Ibrahim rzucił nieco bardziej stanowczo. – Ja tu jestem teraz zajęty.

Thiago wyszedł, a Ibi ponownie podsunął się bliżej mnie swoje ręce kładąc teraz nieco poniżej moich kości biodrowych. Ponownie zaczął mnie całować. Odsunęłam go od siebie z trudem odpierając jego zaloty.

-Jeśli wyszedł z tym psem to i tak wróci za mniej niż 10 minut – zaznaczyłam podnosząc się z łóżka.

____________________________________________________________________________________________

Proszę specjalnie dla Was nowy. Mi osobiście nie do końca się podoba, ale specjalnie dla Was przedłużam sielankę, niech trwa :)

Rozdziały teraz będę dodawać chyba raz na tydzień, bo mam nagły problem z weną. Dużo pomysłów w głowie, ciężej jednak to spisać i ubrać w odpowiednie słowa. 

Ibi w Schalke cieszy mnie bardziej niż gdyby był w Liverpoolu lub Tottenhamie. W angielskiej lidze widziałam w sumie tylko jedno miejsce dla niego - lewe skrzydło The Gunners. Ważne, żeby teraz mógł grać.

Pozdrawiam :*